Βουλευτές σε νευρική κρίση

«Αν δεν ήταν η Ρεγγίνα θα είχαν πέσει από τα σύννεφα», σχολίαζε πολιτικός παρατηρητής μετά την ψηφοφορία για τα μέτρα του ΔΝΤ, που απέληξε σε απώλεια τριών βουλευτών από την κοινοβουλευτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ. Εννοούσε ότι η πεπειραμένη διευθύντρια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Ρεγγίνα Βάρτζελη είχε ενημερώσει εγκαίρως τον Πρωθυπουργό για το ενδεχόμενο ρήγμα. Αυτό δεν άλλαξε τις προθέσεις των ανταρτών. Προετοίμασε όμως τον Γ. Παπανδρέου να κινηθεί αναλόγως και να μην χάσει τις εντυπώσεις. Αλλά ταυτόχρονα τον έφερε και αντιμέτωπο με το πρόβλημα: υπόγεια ρεύματα έχουν δημιουργηθεί κάτω από τα έδρανα της πλειοψηφίας, πολύ πριν από τα οικονομικά μέτρα, και οσονούπω θα ξεσπάσουν.

Με άλλα λόγια οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε νευρική κρίση. Και χωρίς τις κατευναστικές παρεμβάσεις της διευθύντριας της Κ.Ο. η κυβέρνηση θα περνούσε δύσκολες μέρες – και νύχτες- στη Βουλή. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς μαντικές ικανότητες για να διαβάσει σωστά τι δεν πάει καλά όταν ο ίδιος ο γραμματέας της Κ.Ο. επικαλείται μια ευχάριστη οικογενειακή υποχρέωση για να μην παρίσταται στην κρίσιμη συνεδρίαση. Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που βγάζουν τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος «στα κάγκελα».

Ο πρώτος λόγος είναι η σύνθεση της Κ.Ο. Οι σημερινοί βουλευτές εξελέγησαν σε περίοδο που η ισχύς του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ήδη πασιφανής, αλλά το ΠΑΣΟΚ περνούσε από μεταβατική περίοδο. Όσο διευκόλυνε κάποιους να εκλέγουν ως «φίλοι του Γιώργου», άλλο τόσο εξυπηρετούσε και άλλους να συσπειρωθούν ως αντίπαλοι του. Πιο απλά αρκετοί εξελέγησαν περισσότερο για τη στάση τους στην εσωκομματική αναμέτρηση του 2007 παρά για τη σύγκλιση τους στο νέο πλαίσιο πολιτικής που άρχισε να θέτει μετά την επικράτησή του ο Γ. Παπανδρέου. Και τώρα τους στενεύει.

Ο δεύτερος λόγος είναι η μάλλον απαξιωτική συμπεριφορά υπουργών απέναντι τους. Ορισμένοι υπουργοί πιο εύκολα απαντούν στο τηλέφωνο σε έναν δημοσιογράφο παρά σε έναν βουλευτή. Υπάρχουν μέλη της ΚΟ που προσπαθούν επί μήνες να επικοινωνήσουν με συγκεκριμένους υπουργούς αλλά δεν τα καταφέρνουν. Ορισμένοι μάλιστα μιλούν ακόμη και για σκαιά αντιμετώπιση.

Τρίτος λόγος είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις διαπιστώθηκε χειραγωγική διάθεση απέναντί τους από το μέγαρο Μαξίμου. Οι βουλευτές αντιμετωπίζονται σαν πιονέροι που πρέπει να κινηθούν βάσει ενός σχεδίου που δεν γνωρίζουν, ή υπέρ ενός σκοπού που δεν πιστεύουν. Αυτό δεν απηχεί τις αντιλήψεις του Πρωθυπουργού, εκπέμπεται όμως από ορισμένους συνεργάτες του.

Τέταρτος λόγος: το σχέδιο «Καλλικράτης». Είτε γιατί πάει να δημιουργήσει ισχυρούς τοπικούς ανταγωνιστές, είτε γιατί φέρνει κάποιους βουλευτές σε δύσκολη θέση με τις συνενώσεις που δεν βρίσκουν συμφωνούν τους ψηφοφόρους τους. Αρκετοί είτε δεν ρωτήθηκαν, και άλλοι διαμαρτύρονται γιατί ενώ οι δικές τους προτάσεις απορρίφθηκαν, σε άλλες περιοχές έγιναν τα «χατίρια» υπουργών και άλλων παραγόντων.

Ο πέμπτος λόγος είναι οι τοποθετήσεις στελεχών στο δημόσιο τομέα που έγιναν ερήμην των βουλευτών και παρά τις ισχυρές διαφωνίες τους σε πολλές περιπτώσεις. Η «ανοιχτή διακυβέρνηση» στην αρχή έγινε ασμένως αποδεκτή γιατί τους έβγαζε από τη δύσκολη θέση απέναντι σε πρόσωπα που τους πίεζαν για να καταλάβουν θέσεις. Όταν διαπίστωσαν όμως ότι οι κανόνες παραβιάστηκαν για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες, άρχισαν να δυσφορούν.

Εκτός λόγος είναι τα μέτρα και η σκληρή οικονομική πολιτική. Οι βουλευτές εκ των πραγμάτων έρχονται σε άμεση επαφή με τους πολίτες και έχουν μετατραπεί σε σάκους το μποξ στις εκλογικές τους περιφέρειες. Συχνά δεν μπορούν να εξηγήσουν πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής, ή απλώς τους βρίσκουν αντίθετους και δεν τους ενθουσιάζει η ιδέα να ταυτιστούν μαζί της.

Υπάρχει κι ένας ακόμη λόγος, απρόβλεπτος. Η προσέγγιση του Βαγγέλη Βενιζέλου με το μέγαρο Μάξιμου, που έφερε πιο κοντά στον ηγετικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην εσωκομματικός αντίπαλος του Γ. Παπανδρέου, είναι τώρα ένας πειθαρχημένος υπουργός και προσφέρει τις νομικές υπηρεσίες του και σε θέματα πέραν του χαρτοφυλακίου του. Η εξομάλυνση των σχέσεων του με τον προεδρικό περίγυρο, αναβάθμισε στην Κ. Ο και αρκετούς από τους φίλους του που ως τώρα θεωρούνταν αποσυνάγωγοι. Όσο η αξιοποίηση του Β. Βενιζέλου από το πρωθυπουργικό γραφείο, τον βάζει στα κέντρα των αποφάσεων , οι «παπανδρεϊκοι» της ΚΟ αντιδρούν. Και δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα , ότι οι ίδιοι χάνουν συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα τους ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα εν όψει ενός ενδεχόμενου ανασχηματισμού.

Tου Γιώργου Λακόπουλου

15/05/2010 - http://www.protagon.gr