Το επικίνδυνο σιωπητήριο

Τα χτεσινά δραματικά γεγονότα με τους τρεις νεκρούς στο κέντρο της Αθήνας, ήρθαν να καταδείξουν στην πράξη και με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την λανθασμένη πρακτική -τα τελευταία 3 χρόνια- ορισμένων συνδικαλιστικών κύκλων του δημοσιογραφικού κλάδου, που επιμένουν να προκηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις ταυτόχρονα με τους άλλους εργαζόμενους... Συντασσόμενοι δήθεν -διά του τρόπου αυτού- αλληλέγγυοι με την εργατική τάξη.

Έτσι, εάν δεν υπήρχαν οι δραματικές εξελίξεις, τη χτεσινή πανεργατική απεργία δεν θα την έβλεπε κανείς πέραν του Λεκανοπεδίου της Αττικής και του «ιστορικού κέντρου» της Αθήνας! Αραγε, η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), που πήρε την ευθύνη για τη χτεσινή απεργία (χωρίς ωστόσο, να λάβουν αντίστοιχες αποφάσεις και οι ενώσεις-μέλη της), δεν γνώριζε ότι με την απόφασή της αυτή: Δεν θα «έβγαινε» ούτε ένα δελτίο ειδήσεων σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, τη μέρα της μεγαλύτερης κινητοποίησης των τελευταίων χρόνων και δεν θα κυκλοφορούσε καμμιά εφημερίδα, ακόμα και την επομένη της πανελλαδικής πανεργατικής-πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας!

Είναι δυνατόν, την ώρα που όλη η υφήλιος ασχολείται με τη «σύγχρονη τραγωδία» της Ελλάδας, οι Ελληνες να παραμένουν αποκλεισμένοι από ειδήσεις, όμηροι μιας ιδιότυπης συσκότισης που στραγγαλίζει την ενημέρωση του λαού και «εξυπηρετεί» μόνο την εκάστοτε εξουσία και τα κομματικά μπλόκ των συγκεντρώσεων;
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο «σιωπητήριο» που επιβάλλεται δήθεν ως έμπρακτη αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο λαό, το οποίο όμως ουσιαστικά αντιστρατεύεται τα δικαιώματά του. Γιατί την ώρα που ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους, είναι τουλάχιστον ηθικά απαράδεκτο να πνίγεται η φωνή του από τους δημοσιογράφους. Η έλλειψη ενημέρωσης είναι «έλλειψη οξυγόνου», για τους πολιορκημένους Ελληνες πολίτες και το μόνο αποτέλεσμα που παράγει είναι να ευτελίζεται ο ρόλος των δημοσιογράφων και της ενημέρωσης...

του Κώστα Ντελέζου
( πρώην μέλους του Δ. Σ της ΠΟΕΣΥ)
http://www.styx.gr/index.cfm