Οι απανωτές...
... αυτοκτονίες νεαρών εργαζοµένων στη Νότια Κίνα, έχουν στρέψει τον τελευταίο καιρό την προσοχή των µέσων ενηµέρωσης στον εργοδότη τους, τη Φόξκον. Η κινεζική εταιρεία έχει γίνει το σύµβολο µιας παγκοσµιοποίησης που καταπίνει νέους ζωντανούς.
Ο κινεζικός... κολοσσός της παγκόσµιας βιοµηχανίας ηλεκτρονικών ειδών επιχείρησε πρόσφατα να εξωραΐσει τη δυσµενή εικόνα που έχει σχηµατιστεί γι’ αυτόν στο εξωτερικό µε µια σειρά µέτρων, από υποσχέσεις για αυξήσεις µέχρι τον εξαναγκασµό των εργαζοµένων να υπογράφουν υποσχετικό πως δεν θα αυτοκτονήσουν. Οµως, στα εργοστάσιά της, οι υποσχέσεις δεν έχουν καθόλου ελαφρύνει τη βαριά ατµόσφαιρα. Η επιχείρηση ισχυρίζεται πως οι υπερωρίες δεν ξεπερνούν το όριο των 60 ωρών. Ωστόσο, οι εργαζόµενοί της λένε ότι µόλις το ξεπεράσουν, απλώς η επιχείρηση παύει να µετράει τις επιπλέον ώρες. Οι ίδιοι δεν µπορούν να κάνουν αλλιώς, εξηγεί η δηµοσιογράφος Μισέλ Τσεν. Ο βασικός µισθός δεν φτάνει για να ζήσουν. Ελπίζουν µόνο στις υπερωρίες. Το σύστηµα της εργασίας µε νόρµες είναι εξοντωτικό. Ο στόχος της παραγωγής είναι συνήθως 5.000 κοµµάτια την ηµέρα.
Αν υπάρχει αύξηση των παραγγελιών, ανεβαίνει στα 1.000 κοµµάτια. Η διεύθυνση δοκιµάζει αδιάκοπα την αντοχή των εργατών. Οσο πετυχαίνουν τη νόρµα τους τόσο την ανεβάζει περισσότερο.
Η δρακόντεια διοίκηση έχει επιβάλει µια κουλτούρα απόλυτης υποταγής. Οι εργαζόµενοι που ζουν σε κοιτώνες στις εγκαταστάσεις παραγωγής συχνά υποβάλλονται σε εξονυχιστικές έρευνες και παρενοχλήσεις. Σε αυτό το καθεστώς που θυµίζει πατερναλιστική δικτατορία, οι εργαζόµενοι παρακολουθούνται συνεχώς από φύλακες οι οποίοι έχουν αστυνοµικές εξουσίες.
Το µοντέλο...

Γιατί άραγε δεν της ασκούν πιέσεις ώστε να επικρατήσουν ανθρώπινες συνθήκες στη γραµµή παραγωγής;
Με εκατοντάδες...

Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ rvranas@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου